Goed. Laten we eerlijk naar elkaar zijn. Van vrouw tot vrouw (of vrouw tot man). Geen geheimen, want hier kunnen wij er gewoon openlijk voor uitkomen. Hoe zit het met jouw innerlijke criticus? Je weet wel: dat stemmetje in je hoofd die altijd wel wat over je te klagen heeft. Die van mij is in ieder geval springlevend, maar is onderhand een fijne deelgenoot. Ik vertel je graag hoe ik mijn innerlijke criticus heb omhelst en stukje bij beetje bevriend met hem ben geworden. Wil jij dit ook? Lees dan snel verder.
Natuurlijk weet ik allang dat die innerlijke criticus in mij springlevend is. Dat hij echter zo’n grote rol speelde? Dat heb ik pas een paar maanden geleden ontdekt. Want daar sta je dan: zonder prachtig taalkundig of journalistiek diploma te verkondigen dat jij wel even tekstschrijver gaat worden. Dat jij zonder enige ervaring (afgezien van je blog hallelujah) en opdrachtgevers voor jezelf gaat beginnen. Ja, dan komt die innerlijke criticus toch wel even om de hoek kijken. Laat me het je nog sterker vertellen. Die innerlijke criticus trapt je keihard van je bestuurdersstoel af en neemt het stuur van jouw Mini Cooper over (want dat is gewoon een mooie auto). Hup! Zit je opeens zo op die achterbank terwijl hij vastberaden is om het stuur niet los te laten. Jij kunt alleen maar toekijken en wachten totdat hij het ravijn inrijdt of andere gekke plannen met jouw mooie Mini Cooper uitvoert.
Je gaat hem nooit kwijtraken
Dit metafoor heb ik trouwens niet zelf bedacht. Wel natuurlijk met die mooie Mini Cooper en dat verschrikkelijke ravijn, maar verder gaat al het lof uit naar Nicole. Zij gaf mij het beste inzicht als het aankomt op het verslaan van die innerlijke criticus. De basis? Stoppen met het verslaan van je innerlijke criticus. Het is een strijd die bij voorbaat al verloren is. Hij is een onderdeel van jou en heeft het stiekem eigenlijk alleen maar goed met je voor. De innerlijke criticus behoedt je namelijk voor teleurstelling of mislukkingen. Soms is het fijn om naar hem te luisteren, maar meestal is het gewoon een heel vervelend stemmetje. Eentje die je helaas niet uit kunt zetten dus.
Maak hem een deelgenoot van je plan
Nogmaals: die innerlijke criticus heeft zijn zinnen erop gezet om jou in jouw avontuur te volgen. Als een bij die op honing afkomt. Het beste wat je daarom kunt doen? Hem een deelgenoot maken van je plan. Een deelgenoot is iemand die je meeneemt in jouw avontuur (yes we gaan op een roadtrip), maar die niet zoveel voor het zeggen heeft. Af en toe roept hij wat, maar de meeste tijd heb jij de leiding. Het is tenslotte jouw feestje. Waar jouw innerlijke criticus dan thuishoort? Je voelt het vast al aankomen, maar zeer zeker niet op jouw mooie bestuurdersstoel (met stoelverwarming). Jij bent immers degene die bepaalt waar de reis naartoe gaat. Die innerlijke criticus plaatsen we dus lekker op de achterbank. Op de achterbank kan hij namelijk helemaal niet zoveel kwaad. Ja hij roept eens iets. En ja je moet hem weleens kalmeren, maar jij – en niemand anders – bepaalt jouw route.
Verzet je er dus niet tegen die innerlijke criticus, maar zorg ervoor dat jullie een liefdevolle relatie krijgen. Laat hem nooit zeggenschap krijgen over jouw toekomst. Bedank hem (want hij bedoelt het goed), maar leg hem uit waarom jij toch die bepaalde koers gaat varen. Waarom jij bijvoorbeeld wel aan die wereldreis gaat beginnen, die mooie jurk aantrekt of die studie gaat volgen. Benader hem positief en ontdek dat hij het eigenlijk helemaal niet zo verkeerd bedoelt.
Beloof mij iets oké? Laat hem kostte wat het kost nooit meer op de bestuurdersstoel plaatsnemen. Want we weten nu waar hij hoort toch? Juist! Op de achterbank, tezamen met al je chips en koek. Of ben ik de enige die zijn auto vol met eten gooit? Hoe dan ook: achterbank it is!
Heb jij een innerlijke criticus? En wat vertelt hij je dan? Wat is jouw ultieme tip om met hem om te gaan?